Atlantean RealmPlato maakt in zijn geschriften Timaeus/Critias voor het eerst gewag van een prehistorische beschaving van ver voor de jaartelling. Hij beschrijft tot in details de paradijselijke omstandigheden -de gelijkheid van man en vrouw bijvoorbeeld- alsmede een exacte beschrijving van de lay-out van de Hoofdstad Poseidonis, gelegen in een beschermende baai aan de oostkant van het eilandenrijk. Ook beschrijft hij de inrichting van de hoofdtempel en de culturele, godsdienstige en politieke situatie.

 

 

 

AZTLAN is het maya-woord voor ATLANTIS. De hogepriester QUETZALCOATL zit op de hemelboog met het gezicht naar het westen, alwaar hij vandaan komt en weer terug zal keren… aldaar de oude mythe van de midden-amerikaanse volkeren; hij bracht de beschaving, de wetenschap en de landbouw (maïs). Op het schilderij zijn 2 bogen te zien: de aarde en de zon vertegenwoordigend met op de kruispunten het heilige TAU-teken.

 

 

 

Zoals zoveel beschavingen is er een hoogtepunt en daarna het (morele) verval en daarmee de introductie van goed en kwaad. Er zijn vele overeenkomsten met andere spirituele geschriften (de zondvloed enz). Maar allereerst moet ik een onderscheid maken in de literatuur aangaande Atlantis:

  1. Vele boeken gaan over de fysieke omstandigheden; waar, wanneer...
  2. In met name de theosofie gaat het meer om de ontwikkeling van bewustzijn en hoe de Geest zich manifesteert in een beschaving. Dit is in feite het meest interessante gedeelte, daar de atlantiërs nog sterk in de emoties zaten en bovendien helderziendheid, horendheid en verbinding met de oerbron aanvankelijk sterk aanwezig was. Naarmate de stoffelijkheid toenam en het EGO zich ontwikkelde ging parallelsgewijs de hogere intuïtie ondergronds. Deze noodzakelijke fase in de ontwikkeling van de mens -de spirituele dimensie- wordt in de GEHEIME LEER van H. Blavatsky (de bijbel van de theosofen) zeer goed beschreven. Men kan Atlantis en andere culturen in een ruimer kader plaatsen. Nogmaals gaat het dan niet om de vergankelijke fysieke en alsmaar veranderende omstandigheden ,maar om de spirituele ontwikkeling, het BEWUSTZIJN van de mens. In dat kader gezien, en als weerzin in het alomtegenwoordige materialisme heb ik me jaren beziggehouden met studies van de geheime leer, en de boeken van Alice Bailey bijvoorbeeld.

 

Nu volgt een typisch relaas van Atlantis:

De hiërarchie (de goden) ontwikkelde de intuïtie der mensen door verschillende uitvindingen en door de instinctieve mensenmassa's te gebruiken bij de bouw van prachtige steden en kolossale bouwwerken, waarvan de overblijfselen tot op heden zijn blijven bestaan. (Heilige architectuur - een ingang voor mij om te schilderen) Dit werd gedaan onder deskundige leiding van de INGEWIJDEN en ADEPTEN, die hun kennis van de aard van de stof en energie aanwendden om vele dingen te vervaardigen die de mens van heden nog moet (her)ontdekken. Alles wat het moderne beschavingsproces mogelijk heeft gemaakt en nog veel meer was in het oude ATLANTIS bekend. Het werd echter niet door de mensen zelf ontwikkeld, maar het werd hun geschonken, zoals mensen nu mooie dingen geven aan een kind, waar het kind blij mee is ,maar niet begrijpt. Het merendeel van onze moderne wetenschappelijke kennis bezaten deze priesterkoningen en deze vertegenwoordigde in de ogen van de massa een soort wonderbaarlijke toverkunst. Sanering, hygiëne, transportmiddelen en vliegmachines werden ontwikkeld en dit op zeer hoge trap. De kloof tussen de twee groepen, Zonen van de wet van een versus de zonen van Belial (de ene de uitdrukking van de energie van het Licht en de andere van de krachten van het materialisme) werd langzamerhand wijder totdat tegen het einde van het Atlantische tijdperk de scheidingslijnen zo scherp waren dat het tot een climax kwam. Een grote oorlog tussen de krachten van de stof en de Grote Witte Loge, culminerend in de grote zondvloed.

De Franse filosoof en Egyptoloog R.A. Schwaller de Luiks stelde na 40 studie vast dat uit de bouw van de oude Egyptische tempels een enorme kennis was af te lezen van de innerlijke mens en het wezenlijke, geestelijke aspect van de kosmos.

U ziet hoe veelomvattend dit alles is en ik probeer slechts een paar facetten eruit te lichten.
De koloniën van Atlantis en na de ondergang het Oude Egypte (een beschaving die bij het begin het meest geavanceerd was -als erfenis van Atlantis- en daarna alleen maar bergafwaarts ging), Midden-Amerika (De Maya's), Zuid-Amerika (Inca's) en de Druïden van Ierland, de aboriginals van Australië, daar zijn de restanten voelbaar van een andere belevingswereld zich uitend in symbolen en heilige architectuur, wat alleen te bevatten is vanuit de diepere intuïtie en waarbij het intellect het hulpmiddel is, maar NIET DE HOOFDZAAK. De reizen daarheen, de inspiratie met immer de rode draad het oerverlangen naar de Bron, zoals dat eens ten tijde van Atlantis een vanzelfsprekendheid was. De tijd dat wetenschap, kunst en godsdienst nog een geheel vormden.